Metin Altıok / Evde Yoklar

Durmadan avuçlarım terliyor,

İnildiyor ardımdan 

Girdiğim çıktığım kapılar. 

Trenim gecikmeli, yüreğim bungun, 

Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar. 

Ne zaman bir dosta gitsem, 

Evde yoklar. 

Dolanıp duruyorum ortalıkta. 

Kedim hımbıl, yaprak döküyor çiçeğim, 

Rakım bir türlü beyazlaşmıyor. 

Anahtarım güç dönüyor kilidinde, 

Nemli aldığım sigaralar. 

Ne zaman bir dosta gitsem 

Evde yoklar. 

Kimi zaman çocuğum, 

Bir müzik kutusu başucumda 

Ve ayımın gözleri saydam. 

Kimi zaman gardayım 

Yanımda bavulum, yılgın ve ihtiyar. 

Ne zaman bir dosta gitsem, 

Evde yoklar. 

Bekliyorum bir kapının önünde, 

Cebimde yazılmamış bir mektupla. 

Bana karşı ben vardım 

Çaldığım kapıların ardında, 

Ben açtım, ben girdim 

Selamlaştık ilk defa.